مقایسه احساس غربت دانشجویان خوابگاهی در بدو ورود، 6 ماه بعد و 12 ماه بعد در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

سابقه و هدف: زندگی دانشجویی شرایط جدیدی است که برای دانشجویان تازه وارد تنیدگی‌های خاص خود از جمله پدیده احساس غربت را به همراه دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان احساس غربت در دانشجویان ساکن خوابگاههای دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال تحصیلی 88-1387 انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی کلیه دانشجویان ورودی سال 1387 در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه معتبر احساس غربت با 36 ماده و 5 سازه بود که توسط دانشجویان جدیدالورود خوابگاهی در بدو ورود، 6 ماه بعد و 12 ماه بعد تکمیل شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 و آزمونهای آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، تی مستقل، آنوا و اسپیرمن تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: در کل 121 نفر وارد مطالعه شدند که 6/63% دختر و 4/36% پسر بودند. میانگین نمره احساس غربت دختران، 70/11±35/44 و در پسران 62/13±36/37 بود و این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود (05/0>p). آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات نشان داد که میانگین نمره سازه‌های احساس غربت در 3 زمان اختلاف معنی‌داری با هم نداشت (05/0p>). نتیجه‌گیری: به دلیل بالا بودن احساس غربت در دانشجویان دختر و اهمیت سلامت روانی این قشر از جامعه که مادران آینده می‌باشند، اجرای برنامه‌های تفریحی، آموزشی همراه با بسط شیوه‌های دسترسی به حمایتهای اجتماعی و آموزش شیوه‌های مقابله، می‌تواند به کاهش احساس غربت در این دانشجویان کمک نماید.